Voor beeldhouwster Caroline Coolen (°1975, Bree) is het gebruik van collage, montage, assemblage en vrije associatie een manier om grip te krijgen op de werkelijkheid. Ze vat de veelheid aan indrukken uit de realiteit samen in haar beelden. Karakteristiek is haar relatie met de natuur, landschap en dieren. Haar werk bespeelt een breed spectrum van onze zintuiglijkheid; met gevarieerde texturen en diverse materialen bindt ze het visuele aan het tactiele. Dit levert sculpturen en groot formaat tekeningen op die niet zelden als totaalinstallatie worden gepresenteerd.

Cultuurcentrum Zwaneberg nodigde Caroline Coolen uit om in het voorjaar van 2023 een tentoonstelling te maken. Exposeren is immers contempleren, zonder haast, zonder vooropgezet doel of plan. Zij vroeg er Marieke Pauwels (°1970, Gent) en de Nederlandse Maartje Korstanje (°1982, Goes) bij. Deze drie vrouwen hebben iets ondergronds: er zijn vertakkingen tussen hen die niemand ziet. Goede dingen lijken op toeval, maar dat is het allesbehalve.

Tenslotte vroeg Caroline Dijf Sanders om een soundscape te maken voor deze expo. Een suite for the Symbiocene. Caroline wilde hem betrekken omdat ze een verwantschap voelde in zijn manier van werken. Hij maakt fieldrecordings op reis als inspiratie om nieuw geluid te creëren. Zijn laatste plaat heet ‘Lichen’, korstmos.

Alles is verweven zo blijkt.

Caroline maakt samen met Maartje, Marieke en Dijf de tentoonstelling ‘Suite for the Symbiocene’, een tentoonstelling, over korstmossen, een vlietende wereld en zeewezens.