Elk seizoen van de Révelations is voor ons een gelegenheid om een nieuwe episode te schrijven in een verhaal waarin we de acteurs en zelfs de plaats waar het verhaal zich afspeelt niet van tevoren kennen. Elk jaar herschikken we de kaarten en beginnen we vanaf een blanco bladzijde met de medewerking van een gastgalerij, waardoor we niet alleen in de loop der tijd een panorama kunnen opstellen van de huidige jonge creatie, maar ook van de diversiteit van degenen die hen beroepsmatig en soms op de meest intieme wijze begeleiden. Na bijna tien jaar gezelschap, waarin ons project zich verder heeft ontwikkeld, carrières zijn gestart, grote complicaties zijn ontstaan en een familiesfeer is uitgevonden.

Te midden van alle debatten die ons hebben bezield, overheerst en beheerst hetzelfde gevoel alle andere, dat van een ononderhandelbare liefde voor de kunst zelf. De passie die de keuzes van deze editie heeft geleid, getuigt daar eens te meer van. Twaalf kunstenaars verzetten zich tegen het spontane en communicatieve enthousiasme van Alexandre Mor, de scherpe blik van Philippe Charpentier, de open en veeleisende geest van Paula Aisemberg, de onmiddellijke scherpte van Laurent Dumas. Al onze overtuigingen en al onze twijfels door elkaar. Elk jaar voelen we ook een beetje hartzeer voor de artiesten van wie we houden, maar die niet collectief zijn geselecteerd. Ieder naar zijn eigen hart... Maar we zijn zeker van degenen die unaniem voor ons geselecteerd zijn. Zeker van de rijpheid van hun praktijk, zeker van hun talent, zeker van de generositeit van wat ze uitvinden en zeker van hun eigen liefde voor de kunst. We weten niet of we voor de rest van ons leven van deze kunstenaars zullen houden, onze culturele geschiedenissen zitten vol tegenstrijdige verhoudingen: we bewonderen de ene periode of het ene oeuvre van een kunstenaar en de andere niet, we zijn gefascineerd, we haten of we overdrijven onze bewondering. Dit is een theater van verheven en soms bedrieglijke of gesimuleerde passies. Maar voor deze jonge artiesten aan het begin van hun carrière is het nog te vroeg om naar zichzelf te kijken, ze moeten zichzelf volledig, volledig verklaren. Met de hulp van het bemiddelingsteam moeten zij de blik van anderen, het publiek, maar ook degenen die zich door ervaring niet meer zo gemakkelijk laten verleiden, onder ogen zien. We moeten onszelf begeerlijk maken, die scopische impuls opwekken die het kleine wonder van de kunst bewerkstelligt, namelijk ons verenigen in een enkele vorm.

Gaël Charbau, curator