Het begrijpen van een kleur, en het volgen ervan, lijkt ook op natuurlijke wijze aangeleerd. Verkeerslichten werken zonder enige uitleg en in het Oude Testament wordt de kleine Mozes aangetrokken door het glinsterende goud van de Farao, en het is slechts dankzij de leidende hand van een engel dat hij uiteindelijk een gloeiende kool opraapt en niet het goud van de koning, en de rest is geschiedenis. Bovendien blijkt dat van alle kleuren de primaire kleuren het meest tot de verbeelding spreken. Nijntje, Meccano en de Bauhaus-bouwstenen maken allemaal gebruik van de primaire kleuren, en van groen. Het dak is rood, de zon geel, de lucht blauw en het bos groen. Het is niet duidelijk of deze kleuren worden gebruikt omdat we erdoor worden aangetrokken, of andersom, dat we erdoor worden aangetrokken omdat ze ons van jongs af aan omringen. In feite doet het er niet toe; de kleuren worden deel van ons universum en krijgen, naast hun signaalfunctie, een plaats in ons geheugen. Het teken wordt zin.

Kasper De Vos is gefascineerd door het geheugen van kleuren en hun signaalfunctie, zoals bijvoorbeeld te zien is in Kuifje. Kleur speelt ook een fundamentele rol in het werk van Matt Mullican. In wat hij zijn kosmologie noemt, ordent hij het universum vanuit zijn mentale wereld. In het geval van De Vos lijkt zich het omgekeerde voor te doen. Hij probeert niet de innerlijke wereld te rationaliseren, maar eerder de emotionele lading van kleuren te herkennen. Deze "emotionele reflex" wordt dan de sturende kracht waarmee de werken worden gemaakt, - of gecomponeerd. Niet door zich de kleuren toe te eigenen, maar door hun realiteit te aanvaarden en ze te gebruiken op basis van hun emotionele betekenis.

Boekpresentatie 'UNO - Kasper De Vos' + signeersessie door de kunstenaar & kunstenaarsgesprek met Kasper De Vos en Johan Pas
Zondag 5.12.2021 - 15u
Auditorium - 3de verdieping