Hedwig Brouckaert (leeft in NYC en Gent) werkt met beelden uit de massamedia en refereert naar de verwrongen boodschappen over begeerte en identiteit. Ze transformeert het oorspronkelijke verhaal echter volledig. Haar werk speelt zich af in het spanningsveld tussen het functionele beginpunt en het tactiele, abstracte resultaat van haar gelaagde bewerkingsproces.

’Peel’ is een serie collage reliëfs op commerciële keramische en marmeren tegels. Deze zijn alomtegenwoordig in NYC als architectonische huid van het netwerk lobbies en subway tunnels waardoor miljoenen mensen zich dagelijks bewegen. Aanraking met de huid moest tijdens de pandemie uit vrees voor besmetting ten alle koste vermeden worden. De pandemie bracht natuurlijk ook de aanhoudende politieke en culturele discriminatie van mensen met donkere huid in de spotlights. Uit mainstream tijdschriften waar beelden van ‘whiteness’ nog steeds overgeproduceerd zijn, snijdt ze de delen die huid afbeelden en lijmt deze in vele lagen op tegels tot een bas reliëf. Dan schuurt en snijdt ze erin tot de diepere lagen zich ontbloten. De huid pelt, vervelt, en toont nieuwe patronen die contouren en grenzen versmelten. Door de meest intense vorm van individualisme dat door kapitalisme wordt gepropageerd, zijn we pijnlijk afgescheiden van elkaar en zijn we uit het oog verloren wat ons verbindt.

Brouckaert is gefascineerd door het beeld van de huid als barrière tussen onszelf en de wereld, maar ook de huid als orgaan om te voelen en om informatie in te winnen.