Jede Strasse führt ans End' der Welt
- Friedrich von Schiller, 1804

​Kaap Finisterre, een granietheuvel gelegen in Galicië, vormde voor de Romeinen het einde van hun rijk en van de westelijke aarde, hun Finis Terrae. Vandaag is ons wereldbeeld ruimer, maar de begrenzing van onze maatschappij en hoe deze ooit aan zijn eind komt, is een vraag die de mensheid zich sinds haar ontstaan gesteld heeft. Van de Maya’s tot De Bijbel, van Maarten Luther tot Isaac Newton. Allen hadden ze hun eigen theorie die het einde der tijden zou voorspellen.

​Meer dan ooit worden de begrenzingen van onze hedendaagse wereld blootgelegd. Globale noodsituaties zoals de klimaat- en energiecrisis, toenemend (rechts)extremisme, extreme weersomstandigheden, de aanhoudende vluchtelingencrisis, COVID-19, stuk voor stuk doen ze ons stil staan bij de waarde van onze planeet en de normen in onze maatschappij. Daarnaast zet een crisissituatie ook geesten in beweging. Zo genereerde de corona-pandemie een verhoogd bewustzijn over het belang van gezondheidszorg en een groene omgeving, en groepeerden doorheen de laatste jaren bottom-up bewegingen zich, zoals de klimaatjongeren, #metoo, Black Lives Matter e.a, om tegengewicht te bieden aan problematieken die jarenlang genegeerd bleven.

​Vijftig hedendaagse Belgische (of in België residerende) hedendaagse kunstenaars tonen werk dat hun visie op het thema verbeeldt. De tentoonstelling toont een brede waaier aan onderwerpen: van statement tot boodschap, van confrontatie tot dialoog. Er is zowel Sehnsucht naar een Paradise Lost, als strijdlust voor gelijkheid van een jonge generatie vrouwen. Er is de schoonheid van een verborgen stukje groen – een hortus conclusus – in een dichtgegroeide stad maar ook wetenschappelijk/artistiek onderzoek binnen de dagelijkse werkelijkheid enerzijds en het virtuele domein van de fake reality en metaverse anderzijds. Verder zien we een gevecht van het individu tegenover heersende ideologieën, of de (grote) socio-culturele impact van isolatie bij een pandemie of oorlog. Welke grenzen verleggen we – en welke overschrijden we?

​De tentoonstelling vindt plaats op dertien unieke en diverse locaties in de Antwerpse binnenstad, waaronder een leegstaand appartement, de tuin van de O.L.V. Kathedraal (met een uniek zicht op de Gotische architectuur), het oudste straatje van Antwerpen, een galerie, de publieke ruimte, en enkele indrukwekkende erfgoedinstellingen waaronder de Nottebohmzaal van de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, Museum Plantin-Moretus & Snijders&Rockoxhuis.

​Net zoals ECCE HOMO zal ook dit project gelinkt worden aan HUMAN RIGHTS WATCH. Hierbij wordt gefocust op de divisie milieu en op de humanitaire gevolgen van klimaatverandering.

​FINIS TERRAE is het vierde project van Galerie Geukens & De Vil van dergelijke schaal. In 2008 organiseerde de galerie de maatschappelijk geënte tentoonstelling UN-SCR-1324 (de enige resolutie van de UN die enkel en alleen handelt over de positie van de vrouw in conflictgebieden). Deze tentoonstelling vond uiteindelijk haar weg tot in het Chelsea Art Museum in New York. In 2010 was er de groepstentoonstelling When will they finally see the Power of Drawing, over hedendaagse tekenkunst in België. Ten slotte werd in 2017-2018 de succesvolle tentoonstelling ECCE HOMO georganiseerd, op verschillende locaties in Antwerpen, waarbij 63 hedendaagse Belgische kunstenaars werk presenteerden over ons, de mens.

​Dit project wordt mogelijk gemaakt dankzij de steun van Ackermans & van Haaren, Bank Van Breda en de Stad Antwerpen.