Ruimte is voor de wereld van de beeldende kunst een evidentie. Visuele kunst engageert zich in het creëren van twee- of drie-dimensionele ruimtes. De toeschouwer kan het oppervlak afgrazen met zijn ogen of er zich in verplaatsen. In kunsthistorische zin waren het vaak representaties van de bestaande wereld, van de zichtbare realiteit. Sinds het modernisme treffen we ruimtelijkheid uitgezuiverd aan in abstracties, in vervormingen van het kubisme of in visuele illusies van het surrealisme. Hoezeer de techniciteit van het geometrisch perspectief ook zijn stempel heeft gedrukt op wat academisch binnen het kader was toegelaten, de artistieke vrijheid heeft daar graag een loopje mee genomen.

De titel van deze tentoonstelling alludeert op een uitspraak van de filosoof Walter Benjamin over het aura van natuurlijke voorwerpen: "de unieke verschijning van een verte, hoe dichtbij ze ook kan zijn." We beleven het aura van de dingen rondom ons in het hier en nu. Maar elk kunstwerk heeft evengoed een hier en nu: zijn eenmalig bestaan op de plaats waar het zich bevindt.

Vier kunstenaars werken een welbepaald aspect van ruimtelijkheid uit.
Peter Weidenbaum schildert de schoonheid van vergankelijkheid door in zijn gecreëerde biotoop te kijken voorbij elke tegenstelling tussen natuur en cultuur. Met suggesties van dreiging, spanning of zindering geeft hij aan een plek een onderkoelde sfeer mee.
In de kleurrijke schilderkunst van Elise Berkvens verdwijnt het idee van een vastomlijnde ruimte. Diverse werelden schuiven in mekaar over. Vertrouwde interieurs vervreemden plots door abstracte vlakken die terugplooien op zichzelf.
Marcel Hoeben is begaan met de wijze waarop - vanuit surrealistisch perspectief - willekeurige objecten in een 'toevallige' ontmoeting tot verrassende effecten leiden. Zijn kunst refereert naar mystiek-religieuze reflecties.
Het schilder- en tekenwerk van Mike Carremans bevraagt de relatie tussen kopie en werkelijkheid: hoe verhouden die zich tot mekaar? Het zijn zelfs geen restanten van originelen, maar kopieën die mekaars spiegelbeeld zijn. Sporen van zijn dagelijkse leefomgeving meanderen doorheen zijn werk om nieuwe betekenislagen te ontdekken.

Curator: Joannes Késenne