Hopstreet Gallery is verheugd om, in samenwerking met Yolande De Bontridder, de komende tentoonstelling 'Cast in Eternity' aan te kondigen, met het werk van acht kunstenaars. Sara Bjarland, Thorsten Brinkmann, Michel François, atelier lachaert dhanis, Nicolás Lamas, Lucie Lanzini, Mostafa Saifi Rahmouni en Tinus Vermeersch.

Brons... een verbazingwekkend materiaal waarvan de eerste voorwerpen dateren van meer dan tweeduizend achthonderd jaar voor onze jaarrekening. Sinds de ontdekking ervan heeft het kunstenaars gefascineerd door de schoonheid van zijn textuur en zijn patina’s, en vooral door de verrassende manier waarop het tegelijk hard en teder is, duplicatie toelaat en toch uniciteit weet te bewaren, onaangetast blijft maar ook kan oxyderen. Ook vandaag nog wekt dit raadselachtige composietmateriaal van koper en tin een levendige belangstelling op. Daarvan getuigen de acht kunstenaars, sommigen nog jong, anderen al gevestigd, die Hopstreet Gallery, in samenwerking met Yolande De Bontridder, heeft bijeengebracht voor de nieuwe tentoonstelling Cast in Eternity.

Sara Bjarland, Thorsten Brinkmann, Michel François, atelier lachaert dhanis, Nicolás Lamas, Lucie Lanzini, Mostafa Saifi Rahmouni en Tinus Vermeersch delen een gezamenlijke fascinatie voor het ambacht van materialen en voor de manier waarop een materiaal ook aan het meest onbeduidende object een grote schoonheid kan verlenen. Behalve Michel François en Tinus Vermeersch, die eerder steunen op het idee van het object, werken ze allemaal op een intense manier met gerecupereerde materialen, van dagdagelijkse gebruiksvoorwerpen tot dingen uit de natuur, - het soort zaken waar we niet meer naar omkijken of die we vergeten, achterlaten of weggooien. En allemaal delen ze, met iets meer of iets minder rechtlijnigheid, een visie op onze samenleving en op de relatie tussen mens en natuur, die doorspekt is met humor en spot. Door de objecten om te vormen tot een poëtische, en vaak absurde, visie op onze wereld, trachten deze kunstenaars de pijn van onze tijd bloot te leggen, maar zonder daarbij een beschuldigende vinger op te steken. De pinda's van Michel François of de fijne takken van Sara Bjarland, de hompen brood van Mostafa Saifi Rahmouni of de haarballen van Tinus Vermeersch, de stukken uit het atelier van Thorsten Brinkmann en Lucie Lanzini of de plankresten van Lachaert en Dhanis: al die - vaak nederige - sporen van ons leven veranderen, dankzij de verbeeldingskracht van de kunstenaars en hun vertaling in brons, in werken met een grote suggestieve kracht, mooi, teder en ironisch.

Wanneer we wat aandachtiger kijken, ervaren we echter een vreemde ambivalentie. Blijven we glimlachen of zijn we eerder overstuur? Het lijkt wel alsof deze banale voorwerpen, deze prullen, plotseling, door toedoen van het brons, een bijzondere kracht krijgen, nu eens zachtaardig, dan weer wrang van aard, een kracht die ons overhoop haalt, die ons ontroert, en die ons ertoe beweegt onze kijk op het leven, op onze toekomst opnieuw te overdenken.

Isabelle Pouget

Yolande De Bontridder is sinds 1993 actief op het gebied van hedendaagse kunst als artistiek adviseur, tentoon - stellingscurator en verzamelaar.

Yolande had 12 jaar de Archetype galerie. In 2018 nam ze als verzamelaar deel aan de tentoonstelling Private Choices in La Centrale for Contemporary Art in Brussel. In 2020 was ze curator van de tentoonstelling van hedendaagse sculpturen in de Villa Carpentier van architect Victor Horta en zijn park in Ronse. In 2021 wordt ze voorzitter van de Cercle des Amis de La Cambre.